به نظر می‌رسد عنوان‌های متشکل از دو نام با واو ربط در میان آن‌ها در فارسی گمراه‌کننده باشد. مثلاً اگر عنوان کتاب یا مقاله‌ای بیکاری و مهاجرت باشد، ممکن است این تلقی را ایجاد کند که نویسنده باید تصویر کاملی از بیکاری یا، برعکس، از مهاجرت با آمار و ارقام دقیق عرضه کرده باشد، حال‌آنکه چنین نیست. در این‌گونه عنوان‌ها منظور نه‌تنها ارائهٔ تصویری کامل از دو بعد مسئله نیست، بلکه در بسیاری موارد اصولاً قرار نیست که نویسنده هر دو وجه قضیه را یکسان بحث کند. در این موارد، غالباً یک مسئلهٔ خاص از جنبه‌ای خاص مطرح می‌شود یا به سخن دیگر، از زاویه‌ای مشخص به آن نگریسته می‌شود. تصور من از نقد دکتر یارمحمدی این است که برداشت ایشان از عنوان کتاب من «گفتمان و ترجمه» این بوده که نویسنده می‌بایست مبحث گفتمان را تمام‌وکمال مطرح می‌کرده است و در نتیجه ایرادهایی که گرفته‌اند، ضمن درست بودن، ربطی به منظور نویسنده در کتاب مذکور ندارد. به نظر نگارنده، اگر بخواهیم تنها یک ایراد از میان ایرادهای موجود در نقدهای نوشته‌شده به قلم نویسندگان ایرانی بیرون بکشیم، همانا نقد اثر بدون در نظر داشتن هدف صاحب اثر، و غالباً بر مبنای هدف موجود در ذهن خود منتقد است.