در جهان غریب کوچ کلام سه درجه شر را می‌توان تشخیص داد. اولی که شر کمتر است، شامل خطاهای بارز ناشی از جهل یا دانش غلط است. این از جایزالخطا بودن بشر ناشی می‌شود و بنابراین قابل عفو است. گام دوم به‌سوی جهنم را مترجمی برمی‌دارد که عامدانه واژه‌ها یا تکه‌هایی را حذف می‌کند که زحمت فهمیدنشان را به خود نمی‌دهد یا می‌انگارد که برای خوانندگانی که تصوری مبهم از آن‌ها در ذهن دارد، مبهم یا قبیح خواهند بود؛ او وقتی فرهنگ لغات را باز می‌کند و می‌بیند که فرهنگش هم بِروبِر نگاهش می‌کند، بی‌چون‌وچرا می‌پذیرد؛ یا آنکه پژوهشگری را به فضل‌فروشی مبتلا می‌کند: یعنی همان‌قدر آمادگی دارد که کمتر از نویسنده بداند که آماده است فکر کند بیشتر از او می‌داند.