اگر هیچ نگویم نگفته مانده‌ام. از قدیم گفته‌اند که «سکوت علامت رضاست» و از اینکه سکوتم را به رضا و تأیید تعبیر کنند ناگزیر از گفتنم. همیشه بر این باور بوده‌ام که هیچ‌چیز را نمی‌توان از ظاهر آن قضاوت نمود و همان‌گونه که نویسندهٔ محترم مقالهٔ «سرقت آشکار» هم به آن اذعان داشته‌اند کالای خوب در بسته‌بندی بد هم دیده شده است. جالب است که نویسندهٔ محترم مقاله از همان سطور نخستین نیت خود را از درج چنین مقاله‌ای کاملاً روشن نموده و مسئله‌ای علمی را با کلمهٔ «کالا» برابر دانسته‌اند. سؤال من از این نویسندهٔ محترم این است که اگر ایشان و من هریک یک نوع «کالا»، به‌زعم ایشان، را از مغازه‌های مختلف خریداری کنیم و به خانه ببریم آیا هر دو مرتکب دزدی شده‌ایم و یا فقط یکی از ما «سرقت آشکاری» را انجام داده است؟