در سال‌های اخیر در نتیجهٔ تحقیقات بسیار در زمینهٔ رفتار زبان، درک ما از جنبه‌های چندگانهٔ «ارتباط» افزایش یافته است. یکی از انگیزه‌های محققان در انجام این نوع تحقیقات، علاقهٔ آن‌ها به توصیف و تبیین این نکته بوده است که اهل زبان در محافل اجتماعی چگونه از زبان استفاده می‌کنند. برای مثال محققان در زمینهٔ عبارات قالبی که در گفت‌وگوهای روزمره، خصوصاً در آغاز گفت‌وگوها یا به‌اصطلاح در «phatic communication» (صحبت‌گشایی) به کار می‌رود، تحقیق بسیار کرده‌اند. این اصطلاح که اولین بار در نوشته‌های محقق انسان‌شناس مالینوفسکی و سپس یاکوبسون به کار گرفته شد، به بخشی از گفت‌وگوی میان دو نفر اشاره دارد که نقش آن تبادل خبر نیست، بلکه نقشی اجتماعی دارد و برای ایجاد یا حفظ ارتباط اجتماعی میان افراد به کار می‌رود. مثل عبارت «Nice day ,isn’t it» در آغاز گفت‌وگو که مقصود گوینده از آن نشان دادن حسن‌نیت خود در برخورد با فردی آشنا یا بیگانه و یا باز کردن سر صحبت با مخاطب است.