تلویزیون رسانه‌ای است با مخاطبان بسیاری در کشورهایی همچون کشور ما که براساس آمار و ارقام حاصل از تحقیقات، مردم زمان بس ناچیزی را به مطالعه اختصاص می‌دهند و در عوض چندین ساعت در روز به تماشای تلویزیون می‌نشینند، اهمیت این رسانه صدچندان می‌نماید. می‌توان از این امر سود جست و تلویزیون را به رسانه‌ای آموزشی مبدل ساخت و از این طریق اندکی از ضرر و زیان ناشی از عدم اُنس با مطالعه را جبران کرد. اما این کار جز با برنامه‌ریزی صحیح، تلاش فراوان، دقت‌نظر بسیار و به کارگیری افراد کاردان و صاحب‌نظر ممکن نیست. در موقعیت کنونی تعجیل در برنامه‌سازی و لزوم استفاده از برنامه‌های ماهواره‌ای راه را بر هرگونه وسواس و دقت در نگارش متون و برگردان شیوای گفتار فیلم‌های خارجی بسته است و زبانی که طی این برنامه‌ها به مردم ارائه می‌شود در بیشتر مواقع زبانی است من‌درآوردی و سست و نارسا که بیم آن می‌رود اندک‌اندک در اذهان مخاطبان به‌خصوص جوانان رخنه کند و سلامت زبان باستانی پارسی را به مخاطره افکند. ازاین‌رو توجه به امر خطیر ترجمه و نگارش در صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران اهمیت ویژه‌ای می‌یابد که سزاوار نیست نادیده گرفته و سخیف شمرده شود.