نگاهی به کاستی های ترجمه در برنامه های تلویزیونی

تلویزیون رسانه ای است با مخاطبان بسیاری در کشورهایی همچون کشور ما که براساس آمار و ارقام حاصل از تحقیقات، مردم زمان بس ناچیزی را به مطالعه اختصاص می دهند و در عوض چندین ساعت در روز به تماشای تلویزیون می نشینند، اهمیت این رسانه صدچندان می نماید. می توان از این امر سود جست و تلویزیون را به رسانه ای آموزشی مبدل ساخت و از این طریق اندکی از ضرر و زیان ناشی از عدم أنس با مطالعه را جبران کرد. اما این کار جز با برنامه ریزی صحیح، تلاش فراوان، دقت نظر بسیار و به کارگیری افراد کاردان و صاحب نظر ممکن نیست.در موقعیت کنونی تعجیل در برنامه سازی و لزوم استفاده از برنامه هاي ماهواره ای راه را بر هرگونه وسواس و دقت در نگارش متون و برگردان شیوای گفتار فیلم های خارجی بسته است و زبانی که طی این برنامه ها به مردم ارائه می شود در بیشتر مواقع زبانی است من درآوردی و سست و نارسا که بیم آن می رود اندک اندک در اذهان مخاطبان به خصوص جوانان رخنه کند و سلامت زیان باستاني پارسی را به مخاطره افکند. از این رو توجه به امر خطیر ترجمه و نگارش در صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران اهمیت ویژه ای می یابد که سزاوار نیست نادیده گرفته و سخیف شمرده شود.


بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *