هر زبان ساختمان نحوی و معنایی مخصوص به خود دارد. در نتیجه یک پیام واحد در دو زبان همیشه در قالبی مشابه بیان نمی‌شود. مترجمان برای انتقال پیام از زبانی به زبان دیگر، روش‌های مختلفی به کار می‌برند. در شماره‌های ۳ و ۴ مترجم به برخی از این روش‌ها اشاره کرده‌ایم. یکی از این روش‌ها، روش تغییر صورت است. مترجم وقتی به این روش متوسل می‌شود که نمی‌تواند قالب پیام را عیناً در ترجمه بازسازی کند، پس پیام را در قالب یا صورت دستوری متفاوتی بیان می‌کند. برای مثال، برای آنکه مترجم پیامی را به فارسی روان بنویسد، گاه مجبور است اسم جمع را به اسم مفرد، قید را به صفت، معلوم را به مجهول و یا گروه (phrase) را به بند (clause) تبدیل کند. در این مقاله از یک نوع تغییر صورت که گاه در ترجمه از انگلیسی به فارسی ضرورت می‌یابد سخن می‌گوییم و آن تغییر نقش دستوری فاعل است. نخست لازم است توضیحی دربارهٔ نقش دستوری بدهیم.