ماهیت ترجمه به‌گونه‌ای است که در مواردی لازم است علاوه‌بر ترجمهٔ متن توضیحات دیگری برای انتقال درست پیام مؤلف داده شود. این توضیحات و اطلاعات طبعاً در بدنهٔ اصلی ترجمه جایی ندارد و باید آن‌ها را در جای دیگر مثلاً در حاشیه و پایین صفحه آورد. فراهم آوردن اطلاعات در پانویس قواعد و روش‌هایی دارد و معمولاً مطالب خاصی در این بخش می‌آید. مترجمانی هستند که در مواردی اطلاعات غیرضروری در پانویس می‌آورند. ازطرف‌دیگر مترجمانی نیز در آنجا که ضروری است بنابر دلایلی از دادن توضیحات دریغ می‌ورزند. در این تحقیق ابتدا کتاب‌های مختلف داستانی و غیرداستانی بررسی شده و نمونه‌هایی از پانویس‌های آن‌‌ها استخراج شده است؛ در کنار این بررسی از منابع نظری مربوط مانند شیوه‌نامه‌ها و کتاب‌های آیین نگارش استفاده شده است. پس‌از گردآوری اطلاعات و نمونه‌ها، آن‌ها را تحلیل کرده و به‌صورت زیر ارائه داده‌ایم. در نوشتهٔ حاضر پس‌از توضیح دربارهٔ پانویس و روش علمی استفاده از آن و انواع مختلف آن، ماهیت اطلاعاتی را که در پانویس عرضه می‌شود همراه با مثال‌هایی بیان کرده‌ایم.