یکی از خوانندگان مترجم با نام اسماعيل حدادیان مقدم دانشجوی دانشگاه آزاد مشهد نوشته اند:

… اما چیزی که مرا بر آن داشت تا این نامه را بنویسم این است که اخیرا موفق به خواندن کتاب دیدار با ذبیح الله منصوری شدم و آن را گوهری گرانبها یافتم. به نظر من مرحوم منصوری حق بزرگی بر گردن کتابخوانان و مترجمان این دیار دارد. کتاب های او جماعت نا آشنا با کتاب را به کتاب علاقه مند کرد و ناشران ورشکسته را جانی تازه داد. خواندن بعضی از مطالب این کتاب مرا اندوهگین کرد. اگر آقای محمد مهدی فولادوند اتهام خیانت به او وارد میکند. اگر آقای غلامعلی سیار قلمبه نوشتن او را می ستاید و دکتر علی بهزادی هنر خاطره نویسی و انصاف و وجدان روزنامه نگاری اش را نشان میدهد. در برابر همه این اظهار نظرهای گوناگون در باره مرحوم منصوری، مترجم چه موضعی دارد؟ چرا با گذشت حدود ۱۰ سال از درگذشت این استاد روزنامه نگاری، نویسندگی و ترجمه، هیچ سازمانی برای بزرگداشت یاد و خاطره او قدمی برنداشته است؟