یکی از خوانندگان مترجم با نام اسماعیل حدادیان مقدم دانشجوی دانشگاه آزاد مشهد نوشته‌اند:

… اما چیزی که مرا بر آن داشت تا این نامه را بنویسم این است که اخیراً موفق به خواندن کتاب دیدار با ذبیح‌الله منصوری شدم و آن را گوهری گران‌بها یافتم. به نظر من مرحوم منصوری حق بزرگی بر گردن کتاب‌خوانان و مترجمان این دیار دارد. کتاب‌های او جماعت ناآشنا با کتاب را به کتاب علاقه‌مند کرد و ناشران ورشکسته را جانی تازه داد. خواندن بعضی از مطالب این کتاب مرا اندوهگین کرد. اگر آقای محمدمهدی فولادوند اتهام خیانت به او وارد می‌کند. اگر آقای غلامعلی سیار قلمبه ننوشتن او را می‌ستاید و دکتر علی بهزادی هنر خاطره‌نویسی و انصاف و وجدان روزنامه‌نگاری‌اش را نشان می‌دهد. در برابر همهٔ این اظهارنظرهای گوناگون دربارهٔ مرحوم منصوری، مترجم چه موضعی دارد؟ چرا با گذشت حدود ۱۰ سال از درگذشت این استاد روزنامه‌نگاری، نویسندگی و ترجمه، هیچ سازمانی برای بزرگداشت یاد و خاطرهٔ او قدمی برنداشته است؟