مقدمه :
در این مقاله کوشیده ایم نخست تعریفی از دستور زبان که امروزه مورد قبول زبان شناسان است ارائه دهیم. سپس با مروری به آرا و عقاید متخصصان ترجمه تعریفی از هنر ترجمه بدهیم که با نظریه ارتباطی زبان همساز باشد. سرانجام این پرسش را مطرح می کنیم که چگونه دانش دستور زبان مبدأ مترجم را قادر می سازد معنای زبان شناختی و معنای کاربرد شناختی را در واحدهای زبانی چون عبارت، جمله واره، جمله و واحد بزرگتر کلام بشناسد و به کنه اندیشه نویسنده متن اصلی راه یابد، و با استفاده از مثال هایی که بیشتر حاصل بحث در کلاس های ترجمه و تجارب عملی این نویسنده است به تبیین قضایا می پردازیم. امید است با این شیوه ارائه موضوع بتوانیم نشان دهیم که داشتن دانش کافی از دستور زبان مبدأ برای مترجمی که می کوشد پیام را از متن الف به متن ب بدرستی انتقال دهد بسیار ضروری است