فرهنگ اصطلاحات ترجمه (واحد ترجمه)

یکی از ویژگی های آشکار ترجمه مترجمان تازه کار لغوی بودن آنهاست. در این قبیل ترجمه ها مترجم کلمه در برابر کلمه می گذارد و با این کار ساخت های نحوی متن اصلی را در ترجمه حفظ می کند و نیز انسجام معنایی میان کلمات را که در متن اصلی وجود داشته سست می کند یا از بین می برد. در اینجا خطای مترجم این است که کلمه را واحد معنایی مستقلی تصور کرده و کلمات را جدا جدا و بی ارتباط با کلمات دیگر ترجمه می کند. لغت نامه های دو زبانه چنین توهمی را دامن می زنند یا اینکه خود آن را ایجاد می کنند . لغت نامه نویس کلمه را واحد معنایی مستقلی می پندارد و معادل هایی برای آن پیشنهاد می کند، حال آنکه اساسا معنی کلمه عنصر ثابتی نیست و در بسیاری از موارد نمی توان جدا از متن معادل های ممکن یک کلمه را تعیین کرد. در متن ، کلمه با سایر کلمات ترکیب می شود و با آنها روابط نحوی و معنایی برقرار می کند و بدین ترتیب معنی آن به معنی سایر کلمات وابسته می شود. در این موارد مترجم نمی تواند کلمه را بدون ارتباط با سایر کلمات ترجمه کند بدون آنکه انسجام معنایی میان کلمات در ترجمه محفوظ بماند.


بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *