هر گاه سخن از ترجمه و مترجم به میان می آوریم، پیش از هر چیز باید معلوم کنیم چه کسی صلاحیت دارد ترجمه کند. از خلال این بحث معلوم می شود چه کسی صلاحیت ندارد ترجمه کند. ترجمه همیشه ملازم با نویسندگی بوده و نمونه های بسیاری این گفته را تأیید می کند، از جمله خولیو گر تزار که ترجمه اسپانیایی رسایی از اشعار ادگار آلن پو به دست داده و بسیاری دیگر از شاعران معاصر آمریکایی که در کار ترجمه نیز دست دارند. پس مترجم باید پیش از هر چیز نویسنده بوده و از شم و انگیزه نویسندگی برخوردار باشد. بعلاوه مترجم باید به زبانی که برخی کوته فکران آن را “زبان هدف” می نامند – اصطلاحی که آدم را بی اختیار به یاد کشتن و رقابت می اندازد – کاملا مسلط باشد. مطلوب آن است که مترجم دانشی عام و وسيع داشته باشد تا دانشی محدود و تخصصی، زیرا درک متون متفاوتی که مترجم ترجمه می کند به دانشی وسیعتر از دانش محدود و تخصصی محقق نیاز دارد. مهمتر از همه آنکه مترجم باید گوشی شنوا و حساس داشته باشد تا بتوانند گنجینه ای از لغات، اصطلاحات و عبارات زبان را ذخیره کند