مقدمه

شاید سرشناس‌ترین صاحب‌نظر غیرایرانی در مسائل ترجمه که غالب مترجمان و علاقه‌مندان به ترجمه در ایران با نام و آثار او آشنا هستند، یوجین نایدا، زبان‌شناس، مترجم و محقق سال‌خوردهٔ آمریکایی باشد، که در آستانهٔ هشتاد سالگی، هنوز می‌خواند، می‌اندیشد و می‌نویسد؛ پیر سال و ماهی که تاکنون ۴۰ کتاب و ۲۲۱ مقاله در مباحث زبان‌شناسی و ترجمه به سلک تحریر کشیده است. سخت‌کوشی او در سنین سستی یادآور استاد احمد آرام خودمان است که خدایش به‌سلامت دارد.

ده دوازده سال پیش که گویا برای نخستین بار درس مستقلی به نام اصول و نظریه‌های ترجمه (یا چیزی نزدیک بدین عبارت) در مجتمع دانشگاهی آن روز و دانشگاه علامه طباطبایی امروز ارائه می‌شد، دوستم دکتر سالار منافی از من خواست که کتاب «Theory and Practice of Translation» نوشتهٔ مشترک نایدا و چارلز تابر را در آن دانشگاه تدریس کنم و این فرصتی بود که با نظرات و رگه‌های فکری این مرد بیشتر و بیشتر آشنا شوم.