ترجمه قرآن از دیرباز معرکه آرای فقهای اسلام خصوصا اهل سنت بوده است. این بحث برای اولین بار از مسأله جواز قرائت حمد و سوره به زبان های غیر عربی آغاز شد. بعضی از فقهای اهل سنت همچون ابوحنیفه بجواز قرائت فارسی نماز فتوی داده اند و برخی دیگر با استدلال بر عدم امکان ترجمه قرآن، نماز بدون قرائت قرآنی اش را باطل دانسته اند که نظر قاطبه فقهای شیعه چنین می باشد.

در قرون معاصر خصوصأ سده اخیر بدلیل ضرورت امر تبلیغ دین، مسأله ضرورت ترجمه قرآن توسط افرادی همچون شیخ مصطفی مراغی مطرح شد که با مخالفت شدید بعضی از علمای الازهر روبرو شد. اینان پس از جلسات و شور مکرر، رأی بر جواز ترجمه تفسیری قرآن دادند با این استدلال که هر کلامی دارای دو مدلول است