نمونه ای از ترجمه قرآن

مترجمی که به ترجمه قرآن دست می زند، همچون مترجم هر نوع متن دیگر، قبل از آغاز کار برای ترجمه خود مخاطبی فرض می کند زیرا ترجمه در خلأ انجام نمی شود. وجود مخاطب فرضی باعث نمی شود که مترجم اصل اساسی ترجمه قرآن را که رعایت دقت تا سر حد امکان است زیر پا بگذارد ولی مخاطب فرضی نه تنها زبان ترجمه بلکه شکل ترجمه را نیز تحت تأثیر قرار می دهد. مترجم طرحی منسجم پی می ریزد که در آن از پیش تعیین می شود که ترجمه او علاوه بر ترجمه متن قرآن، چه چیز در چه سطح و به چه ترتیب به کدام خواننده می دهد.آیا شایسته است مترجم به آوردن متن ترجمه در کنار متن قرآن اکتفا کند، بی هیچ شرح و توضیح؟ آیا این روش ترجمه قرآن روشی ابتر بحساب نمی آید؟ برخی از سئوالاتی که مترجم باید قبل از آغاز کار با توجه به مخاطب فرضی خود برای آنها پاسخی بیابد از این قرار است:
1- متن قرآن، متن ترجمه و توضیحات مترجم چگونه باید در یک صفحه یا در دو صفحه مقابل حروفچینی شوند.
۲- کلمات افزوده شده به متن اصلی در کجا باید بیاید.
3- آیا باید هر آیه در متن اصلی و در ترجمه در سطری جدید بیاید تا عمل مقابله به سهولت صورت بگیرد؟

4- اگر کلمه ای در معنی غیر متداول ترجمه شده، دلیل آن باید ذکر شود؟
٥- توضیحات مترجم در پانویسها در باره چه قسم مشکلات و تا چه حد مختصر یا مبسوط باشد؟
6- آیا لازم است در آغاز هر سوره توضیحاتی در باره محتوای آن سوره داده شود؟


بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *