کار اصلی نحو برقراری رابطه میان اجزای تشکیل‌دهندهٔ جمله است به‌طوری که آن جمله برای اهل زبان پذیرفتنی و قابل‌فهم باشد. اما نحو، به‌خصوص در متون ادبی، علاوه‌بر نقش دستوری، نقش سبکی نیز دارد و معنی و تأثیر و تأکید خاصی را نیز انتقال می‌دهد. به عبارت دیگر «چگونه» گفتن به‌ اندازهٔ «چه» گفتن اهمیت پیدا می‌کند. یکی از مواردی که نویسنده به‌گونه‌ای خاص و برای بیان معنی و تأثیری خاص نحو را به‌ کار می‌گیرد، نوشتن جملات متوازن (parallel) است. توازن (parallelism) به‌عنوان یکی از صناعات ادبی مبتنی بر این اصل است که اجزاء جمله با جملات متوالی که دارای ارزش، برابرند با صورت‌های نحوی مشابه بیان می‌شوند. صورت‌های نحوی مشابه که نوعی نظم و ریتم در متن ایجاد می‌کنند، به خواننده لذت می‌دهد و اندیشهٔ نویسنده به‌نحو مؤثری به خواننده انتقال می‌یابد. نیز عبارات متوازن وضوح اندیشه را افزایش می‌دهد و باعث می‌شود خواننده این عبارات را بهتر درک کند و به خاطر بسپارد.