معمولا نویسنده یا مترجم تازه کار در پاسخ به این ایراد که چرا نوشته ات انسجام ندارد می گوید: میدانستم چه میخواهم بگویم، اما کلمات مناسب به ذهنم نیامد. گویی تقصیر کلمات است که گم شده اند. واقعیت این است که وقتی به موضوع مورد بحث احاطه نداریم کلمات مناسب نیز به ذهنمان نمی آید. اما اگر کلمات مناسب را نیز بیابیم، باید بتوانیم آنها را با ترتیب معینی دنبال یکدیگر بیاوریم. ترتیب کلمات می تواند تا حد زیادی مقصود گوینده یا نویسنده را نادرست جلوه بدهد. برای مثال به داستان زیر توجه کنید:
می گویند دو راهبه عاشق سیگار کشیدن بودند. این دو می خواستند جواب این مسئله را بیابند که آیا سیگار کشیدن در حین عبادت کردن مجاز است یا نه. چون خود نتوانستند به نتیجه ای بر سند قرار شد از روحانیون مافوق خود بپرسند. یکی از آن دو با پاسخ منفی که از راهب بزرگ گرفت سخت ناامید شد، اما دومی پاسخ مثبت گرفت. وقتی که آندو مجددا یکدیگر را دیدند نفر اول با حالت شک و تردید از دومی پر سید: «واقعا تو از راهب بزرگ چه پرسیدی؟» وی پاسخ داد: «پرسیدم آیا می توان در حال سیگار کشیدن عبادت کرد؟»