لفظ ترجمه و مشتقات آن، در متن های لغوی کهن تازی چون: «کتاب العین»، خلیل بن احمد فراهیدی، ادیب و لغت شناس بزرگ تازی و استاد سیبویه و نیز استاد بسیاری از ادیبان پیشتاز دیگر، «جمهرة اللغة» إبن درید، «مقاییس اللغة»، أحمد بن فارسی همدانی، «المحكم، و المخصص»، إبن سيده و کتب نوادر لغت عربی چون: «النوادر في اللغة»، أبوزيد سعيد بن أوس أنصاری، «کتاب النوادر» أبي مسحل أعرابی، و «مجالس ثعلب»، … نیامده است.