لفظ ترجمه و مشتقات آن، در متن های لغوی کهن تازی چون: «کتاب العین»، خلیل بن احمد فراهیدی، ادیب و لغت شناس بزرگ تازی و استاد سیبویه و نیز استاد بسیاری از ادیبان پیشتاز دیگر، «جمهره اللغه» إبن درید، «مقاییس اللغه»، أحمد بن فارسی همدانی، «المحکم، و المخصص»، إبن سیده و کتب نوادر لغت عربی چون: «النوادر فی اللغه»، أبوزید سعید بن أوس أنصاری، «کتاب النوادر» أبی مسحل أعرابی، و «مجالس ثعلب»، … نیامده است.