براساس تعریف نایدا (1964) از ترجمه، هدف مترجم باید نگارش متنی باشد که تا حد امکان معادل متن اصلی است. بدیهی است این تعادل، تعادل کمی نیست زیرا در این صورت تعداد کلمات متن ترجمه شده باید برابر با تعداد کلمات متن اصلی باشد، حال‌اینکه چنین چیزی در عمل امکان‌پذیر نیست. بنابراین تعادل ترجمه‌ای نیاز به تعریف دارد. نایدا این تعادل را تعادل در صورت، سبک و معنی ذکر می کند، و آنجا که برقراری تعادل در هر سه سطح امکان‌پذیر نباشد – که در عموم موارد چنین است – به عقیده نایدا ضروری است مترجم بجوشد دست‌كم تعادل معنایی برقرار کند. شاید کمتر کسی با این عقیده نایدا مخالف باشد، بنابراین به بحث بیشتر در این زمینه نیازی نیست.