محمدبن‌عبدالجباربن‌حسن نفری ظاهراً در نیمه اول قرن چهارم در سن کمال بوده و به گفتۀ حاجی خلیفه در سال ۳۵۴ در گذشته است. مهمترین آثار وی کتاب مواقف و کتاب مخاطبات است که هر دو در یک مجلد گرد آمده است. کتاب مواقف با موقف (عز) آغاز و به موقف «كنف»، ختم می شود و حاوی هفتاد و هفت موقف است که در هر موقف جملات با عبارت «مرا گفت»، آغاز می شود. اما رساله مخاطبات شامل 56 خطاب است که جملاتش همه با عبارت «ای بنده!»، شروع می شود. این دو اثر از لحاظ اسلوب با رساله کوچک صد میدان و منازل السائرین اثر پیر هرات مشابهت دارد، با این تفاوت که نفری گفتار خود را الهام گونه‌ای می‌داند که از واردات قلبی خویش برگرفته است. این دو کتاب را یکی از نوادگان شیخ گردآوری کرده و اثر دیگر وی یعنی امالی توسط یکی از شاگردانش کتابت شده است.