ابهام، خصیصهٔ عام کلیهٔ زبان‌های طبیعی است. اگر از دید ویراستاری سخت‌گیر به جملات متنی نگاه کنیم، می‌بینیم غالب جملات به‌نحوی ابهام دارند. ابهام هم در گفتار و هم در نوشتار ظاهر می‌شود، اما در گفتار، موقعیت گفت‌وگو، آهنگی صدا و تکیه‌کلام تا حد زیادی ابهام را از میان می‌برد. برای مثال در جملهٔ:
«.I am very happy that we haven’t got children like John and Mary»
نوع تأکید بر جان و مری معلوم می‌کند آن‌ها فرزندانند یا پدر و مادر.
در این مقاله از دیدگاه زبان‌شناختی و کاربردی تنها دربارهٔ برخی از موارد مهم ابهام بحث می‌شود. بحث از ابهام در این مقاله، محدود به مواردی است که ناآگاهانه توسط نویسنده در متن به وجود می‌آید و یا مواردی که مترجم گمان می‌برد در متن ابهام وجود دارد و در نتیجه نمی‌تواند معنای دقیق عبارت را درک کند.