بدون تردید، ترجمه قسمت های توصیفی یک اثر ادبی دشوارتر از ترجمه گفتگوهای آن است. با این حال، ترجمه گفتگو نیز دشواری هایی دارد و ضعف و قدرت مترجمان در ترجمه گفتگوها بسادگی آشکار می شود. در ترجمه گفتگوهای یک اثر ادبی، مترجم ناچار است بر خلاف بخش های توصیفی اثره در بسیاری از موارد از ترجمه لفظ به لفظ پرهیز کند. گاه لازم است مترجم موقعیت گفتگو در متن اصلی را با موقعیتی خیالی و مشابه در زبان مقصد مقایسه کند و در ترجمه هر جمله از خود بپرسد: در چنین موقعیتی گویندگان زبان مقصد چه عبارتی و چه بیانی به کار می بردند. این نوع ترجمه مستلزم دانش زبانی – فرهنگی – اجتماعی بسیار بالایی است و کار مترجمانی که فاقد چنین دانش یا شمی هستند بناچار «ترجمه گون» و «غیرطبیعی» جلوه خواهد کرد.