نویسنده دو معیار عام در نقد ترجمه، یعنی روانی و امانتداری را کافی نمی داند و معتقد است باید معیاری مطلوب و عملی برگزید. به نظر نویسنده ترجمه را باید بر اساس تاثیری که در خواننده ایجاد می کند ارزیابی کرد. مترجم خوب می کوشد با حفظ محتوی، شیوه بیان، نوع، سبک، روانی و روح متن مبدأ همان تأثیری را خلق کند که متن مبدا در مخاطب خود ایجاد کرده است. نویسنده خود در معیار برای ارزیابی ترجمه پیشنهاد می کند: ” معیار حداکثر ” که کمال ترجمه است و ” معیار حداقل “. نویسنده آنگاه به دامهای هفتگانه ای اشاره می کند که بر سر راه مترجم است و افتادن در هر یک از این دامها باعث نقض ” معیار حداقل ” میشود.