به‌آذین در شهریور ماه ۱۳۲۰ در حمله متفقین به ایران درحمله هوایی در ساحل غازیان انزلی مورد اصابت ترکش بمب قرار گرفت و دست چپ خود را از دست داد و پاشنه پایش زخمی شد. علیرغم از دست دادن دست و ایجاد معلولیت بدنی وعلیرغم مضیقه‌های مالی ناشی از منتظر خدمت شدن پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ وعلیرغم فشار‌های زیادی که بطور روزمره بر او وارد می شد که ناشی از طبع بلند و سازش ناپذیر او در درنغلتیدن در فساد رایج سیستم اجتماعی آن دوران بود بسیار سربلند‌، متکی به خود‌، راستگو و درستکار‌، نظربلند‌، با جذبه و جدی و در عین حال نکته سنج و بذله گو و با روحیه بود‌. او نه تنها در اثر کمبود‌های جسمی و فشار‌های مالی روحیه خود را هیچگاه نباخت بلکه با اراده و پشتکار باورنکردنی و حیرت‌انگیز و با کمک هوش بالای خود چنان آثاری خلق کرد و چنان تاثیر بزرگی بر فرهنگ ایران برجا نهاد. و این نکته جالب و تحسین برانگیز است که او هیچگاه به هیچ احدی‌، حتی به همسر و فرزندان خود، اجازه ابراز دلسوزی نمی‌داد و اگر احیانا حرکتی ویا گفته‌ای این شائبه را می‌رساند، عکس‌العمل تند و سوزاننده او را به دنبال داشت که فرد را پشیمان می‌کرد. به این علت معمولا همه مواظب بودند که چنین اشتباهی مرتکب نشوند.