بلندی‌های بادگیر نام رمانی است به قلم امیلی برونته (۱۸۱۸-۱۸۴۸)، شاعر و نویسندهٔ انگلیسی که در سال ۱۸۴۷ منتشر شد. این اثر، اولین و تنها رمان برونته است و ساختاری غیرمعمول و لحنی شاعرانه و دراماتیک دارد. مترجمان زیادی در سال‌های مختلف آن را به فارسی ترجمه کرده‌اند ازجمله: عبدالعظیم صبوری (۱۳۳۴)، پرویز پژواک (۱۳۴۵)، ولی‌الله ابراهیمی (۱۳۴۸)، داریوش شاهین (۱۳۷۱)، طاهره ثامنیان و دیگران (۱۳۸۳)، فاطمه امینی (۱۳۸۸)، زهرا ذوالقدر (۱۳۸۹)، سوسن اردکانی (۱۳۹۰)، رضا رضایی (۱۳۹۰)، محمد حاج‌کریمی (۱۳۹۰)، سالومه مهوشان (۱۳۹۰)، نوشین ابراهیمی (۱۳۹۱)، بهاره ربانی (۱۳۹۱)، حسین بخشی (۱۳۹۲)، هانیه احمدزاده (۱۳۹۵)، فرزانه قلی‌زاده (۱۳۹۵)، پیمان آذرباد (۱۳۹۵)، مریم صادقی (۱۳۹۵)، یوسف سیفی (۱۳۹۶)، سعیده حسین‌زاده (۱۳۹۶)، عزیزعلی امیری‌زاده (۱۳۹۶)، شایسته ابراهیمی (۱۳۹۶)، نرجس عبادی (۱۳۹۶)، شادی ابطحی (۱۳۹۶)، سعیدا زندیان (۱۳۹۶)، سمیرا بیات (۱۳۹۷). این رمان تحت عناوینی همچون «بلندی‌های بادگیر»، «بلندی‌های بادخیز»، «تندباد حوادث» و «عشق هرگز نمی‌میرد» ترجمه شده است. در این شماره قصد داریم تا چهار ترجمهٔ این اثر را با یکدیگر مقایسه کنیم.