بلندی‌های بادگیر نام رمانی است به قلم امیلی برونته (1848-1818)، شاعر و نویسنده انگلیسی که در سال 1847 منتشر شد. این اثر، اولین و تنها رمان برونته است و ساختاری غیرمعمول و لحنی شاعرانه و دراماتیک دارد. مترجمان زیادی در سالهای مختلف آن را به فارسی ترجمه کرده‌اند از جمله: عبدالعظیم صبوری (1334)، پرویز پژواک (1345)، ولی‌الله ابراهیمی (1348)، داریوش شاهین (1371)، طاهره ثامنیان و دیگران (1383)، فاطمه امینی (1388)، زهرا ذوالقدر (1389)، سوسن اردکانی (1390)، رضا رضایی (1390)، محمد حاج‌کریمی (1390)، سالومه مهوشان (1390)، نوشین ابراهیمی (1391)، بهاره ربانی (1391)، حسین بخشی (1392)، هانیه احمدزاده (1395)، فرزانه قلی‌زاده (1395)، پیمان آذرباد (1395)، مریم صادقی (1395)، یوسف سیفی (1396)، سعیده حسین‌زاده (1396)، عزیزعلی امیری¬زاده (1396)، شایسته ابراهیمی (1396)، نرجس عبادی (1396)، شادی ابطحی (1396)، سعیدا زندیان (1396)، سمیرا بیات (1397). این رمان تحت عناوینی همچون «بلندی‌های بادگیر»، «بلندی¬های بادخیز»، «تندباد حوادث» و «عشق هرگز نمی‌میرد» ترجمه شده است. در این شماره قصد داریم تا چهار ترجمة این اثر را با یکدیگر مقایسه کنیم.