پیشینۀ الگوپردازی برای نقد ترجمه به انتشار کتاب تاریخ¬ساز کاتارینا رایس (1971) با عنوان نقد ترجمه: قابلیت‌ها و محدودیت‌ها برمی‌گردد. این اثر کلاسیک از برخی جهات حتی با معیارهای امروز مطالعات ترجمه، کاری درخورِ تأمل به‌شمار می‌آید. با این حال، مشخص نیست که چرا آنچنان‌که سزاوارِ آن بوده با اقبال ترجمه‌شناسان مواجه نشده است. شاید اگر ترجمة انگلیسی کتاب بلافاصله پس از چاپ اصلِ آلمانیِ آن صورت می‌گرفت و به سه دهۀ بعد احاله نمی‌شد، الگوی پیشنهادی رایس بازخورد جدی‌تری درحوزۀ مطالعات ترجمه پیدا می‌کرد. نویسندۀ این نوشتار در حدّ توان خود سعی می‌کند تا در دو بخش تصویری کم‌و‌بیش عینی از الگوی نقد ترجمۀ رایس به دست دهد و در عین حال، از دیدگاهی انتقادی بر وجوه مثبت، از یک سو، و کاستی-های نظری و روش‌شناختی آن، از سوی دیگر، نظر اندازد.