پیشینۀ الگوپردازی برای نقد ترجمه به انتشار کتاب تاریخ‌ساز کاتارینا رایس (۱۹۷۱) با عنوان نقد ترجمه: قابلیت‌ها و محدودیت‌ها برمی‌گردد. این اثر کلاسیک از برخی جهات حتی با معیارهای امروز مطالعات ترجمه، کاری درخورِ تأمل به‌ شمار می‌آید. بااین‌حال، مشخص نیست که چرا آن‌چنان‌که سزاوارِ آن بوده با اقبال ترجمه‌شناسان مواجه نشده است. شاید اگر ترجمهٔ انگلیسی کتاب بلافاصله پس‌از چاپ اصلِ آلمانیِ آن صورت می‌گرفت و به سه دهۀ بعد احاله نمی‌شد، الگوی پیشنهادی رایس بازخورد جدی‌تری در حوزۀ مطالعات ترجمه پیدا می‌کرد. نویسندۀ این نوشتار در حدّ توان خود سعی می‌کند تا در دو بخش تصویری کم‌و‌بیش عینی از الگوی نقد ترجمۀ رایس به دست دهد و در عین حال، از دیدگاهی انتقادی بر وجوه مثبت، از یک سو، و کاستی‌های نظری و روش‌شناختی آن، ازسوی‌دیگر، نظر اندازد.