چندی پیش در گروه تلگرامی «معرفی و نقد کتاب» به مدیریت جناب دکتر زرقانی، بحثی در باب ترجمهٔ خانم فریده دامغانی از کمدی الهی دانته بین این‌جانب و پژوهشگر محترم آقای سینا جهان‌دیده درگرفت. با توجه به اینکه بحث دربارهٔ سبک ترجمه بود و سرمقالهٔ این شمارهٔ مترجم هم دربارهٔ سبک است مناسب دیدم کل این بحث را در اینجا نقل کنم. سه نمونه از ترجمهٔ خانم دامغانی را نیز در اثبات ادعایم در اینجا می‌آورم. قبل‌از ذکر نمونه لازم است به‌جهتِ جلوگیری از سوء­تفاهم، عرض کنم که در مجلهٔ مترجم هدف ما از نقد ترجمه بی‌اعتبار کردن مترجمان نیست، که اگر این باشد انتشار مترجم نقض‌ غرض است. برعکس، سخن ما ازسرِ مرافقت با مترجمان و به‌قصد بهبود شیوۀ کار آنان است که خادمان زحمتکش و بی‌اجر و منت فرهنگ امروز ما هستند. به قول حافظ:

آن‌کس است اهل بشارت که اشارت داند/ نکته‌ها هست بسی محرم اسرار کجاست

هر سر موی مرا با تو هزاران کار است/ ما کجاییم و ملامتگر بیکار کجاست