چندی پیش در گروه تلگرامی «معرفی و نقد کتاب» به مدیریت جناب دکتر زرقانی، بحثی در باب ترجمة خانم فریده دامغانی از کمدی الهی دانته بین اینجانب و پژوهشگر محترم آقای سینا جهاندیده درگرفت. با توجه به این‌که بحث دربارة سبک ترجمه بود و سرمقالة این شمارة مترجم هم دربارة سبک است مناسب دیدم کل این بحث را در اینجا نقل کنم. سه نمونه از ترجمة خانم دامغانی را نیز در اثبات ادعایم در اینجا می‌آورم. قبل از ذکر نمونه لازم است به جهت جلوگیری از سوء­تفاهم، عرض کنم که در مجلة مترجم هدف ما از نقد ترجمه بی‌اعتبارکردن مترجمان نیست، که اگر این باشد انتشار مترجم نقض‌غرض است. برعکس، سخن ما از سر مرافقت با مترجمان و به‌قصد بهبود شیوۀ کار آنان است که خادمان زحمتکش و بی‌اجر و منت فرهنگ امروز ما هستند. به قول حافظ:

آن‌کس است اهل بشارت که اشارت داند/ نکته‌ها هست بسی محرم اسرار کجاست

هر سر موی مرا با تو هزاران کار است/ ما کجائیم و ملامتگر بی‌کار کجاست