صادق هدایت را شاید بتوان پرآوازه‌ترین و در‌عین‌حال پررمز و رازترین نویسنده معاصر ایران تلقی کرد. زندگی نأمالوف و نومیدوارانه و سپس مرگ خاموش اما پرسروصدای او تصویری از او به‌دست داده است که هم در دریافت آثار خودش و هم در دریافت آثاری که ترجمه کرده، تأثیری انکارناپذیر داشته است. در میان ترجمه‌های هدایت، ترجمه وی از سارتر، فیلسوف اگزیستانسیالیست، بر دریافت این فلسفه به‌عنوان یک فلسفه نومید در ایران تأثیر‌گذاشته است. در مقاله حاضر پس از طرح مقدماتی به شرح این تأثیر پرداخته می‌شود.