صادق هدایت را شاید بتوان پُرآوازه‌ترین و در‌ عین‌ حال پُررمزورازترین نویسندهٔ معاصر ایران تلقی کرد. زندگی نامألوف و نومیدوارانه و سپس مرگ خاموش اما پُرسروصدای او تصویری از او به‌ دست داده است که هم در دریافت آثار خودش و هم در دریافت آثاری که ترجمه کرده، تأثیری انکارناپذیر داشته است. در میان ترجمه‌های هدایت، ترجمهٔ وی از سارتر، فیلسوف اگزیستانسیالیست، بر دریافت این فلسفه به‌عنوان یک فلسفهٔ نومید در ایران تأثیر‌ گذاشته است. در مقالهٔ حاضر پس‌از طرح مقدماتی به شرح این تأثیر پرداخته می‌شود.