علی خزاعی‌فر: خانم بحرینی، من معتقدم کسی تصادفی مترجم ادبی نمی‌شود. مترجم ادبی همچون نویسنده لازم است در حد خلق سبک به زبان مادری‌اش تسلط داشته باشد. چنین تسلطی هم فقط و لزوماً از راه آموزش کسب نمی‌شود بلکه دو چیز در تربیت مترجم ادبی دخیل است: یکی داشتن هوش زبانی و  دیگری تربیت در محیطی ادبی و آشنایی با سنت و سبک کار نویسندگان و مترجمان. بر این اساس دوست داریم بدانیم علاقه به نوشتن چگونه در شما بروز کرد و تربیت شما در دبستان و دبیرستان چه سهمی در ایجاد این علاقه داشت و چه افرادی و چگونه در تربیت ادبی شما نقش داشتند. من شخصاً از جهت دیگری نیز به این سوال علاقه‌مندم و آن این است که مایلم بدانم فضای روزگار شما چگونه بوده و آیا کودک و نوجوان امروز با تشویق و ترغیب بیشتری برای نوشتن و کسب مهارت‌های زبانی روبه‌روست یا خیر؟

مهستی بحرینی: بی‌گمان دو عاملی که ذکر کردید در پرورش مترجم ادبی نقش اساسی دارد. اما اجازه بدهید که من هم عامل سومی به این دو عامل اضافه کنم. عاملی کلی‌تر و آن‌هم عشق به ادبیات به مفهوم وسیع کلمه است. مگر اینکه منظور شما را از خوش‌زبانی در همین عامل سوم مستتر بدانیم. به هرحال، این عشق از کودکی در من بروز کرد و انگار با من زاده شده بود چون پدرم که خود اهل شعر و ادب بود پیش از به‌دنیا آمدنم نام مهستی را به یاد مهستی گنجوی، شاعرة قرن ششم، برای من برگزیده بود و گفته بود که من باید شاعر شوم! اما دربارة دوران دبستان و دبیرستان و نقش افراد در تربیت ادبی من باید بگویم که خبری از تشویق و ترغیب نبود. در انشاءنویسی مهارت داشتم و نمرة خوب می‌گرفتم اما دبیران انشاء هیچ‌گونه بحثی دربارة نقاط قوت و ضعف انشاء من و همکلاسی‌هایم به میان نمی‌آوردند و شیوة درست نگارش را به ما نمی‌آموختند. هریک از ما هرچه به‌نظرش درست می‌آمد می‌نوشت و کسی هم حرفی دربارة آن نمی‌زد. تنها کسی که در دورة دبیرستان تشویقم کرد دبیر انگلیسی‌مان بود، چون علاقة فراوانی به زبان داشتم و در کلاس سرآمد بودم. این تشویق در دوران تحصیل در رشتة ادبیات فارسی در دانشگاه تهران هم شامل حالم شد و در سال سوم لیسانس که می‌بایست چند واحد انگلیسی هم بگذرانیم استادمان که خانمی انگلیسی بود روز امتحان شفاهی پایان سال، ضمن خداحافظی به من توصیه کرد که هرگز زبان انگلیسی را رها نکنم. توصیه‌ای که متأسفانه به آن عمل نکردم. علتش را اگر بخواهم بگویم مطلب طولانی می‌شود ولی چون ممکن است تاحدی به ترسیم فضای آموزشی آن دوران کمک کند شاید بیان آن بی‌مورد نباشد.