آوای وحش همچون دیگر آثار جک لندن بارها به قلم مترجمان متعدّد به زبان فارسی ترجمه شده است. برخی از این مترجمان عبارت‌اند از: پرویز داریوش (۱۳۳۴)، داریوش شاهین (۱۳۶۲)، فرخزاد نراقی (۱۳۴۸)، امیر اسماعیلی (۱۳۶۳)، ثریا نظمی (۱۳۶۴)، علی‌اصغر حاج‌سیدجوادی (۱۳۶۷)، فریده محمدی (۱۳۷۱)، مژگان حائری (۱۳۷۴)، علی فاطمیان (۱۳۷۹)، حبیب‌الله آتشی (۱۳۸۲)، صدیقه ابراهیمی (۱۳۸۳)، بهار اشراق (۱۳۸۶)، حسن زمانی (۱۳۹۱)، کیومرث پارسای (۱۳۹۲)، مهدی غبرائی (۱۳۹۲)، امین شکارچیان (۱۳۹۵) و مهران محبوبی (۱۳۹۵). در این شماره قصد داریم دو ترجمهٔ متفاوت این اثر را که با فاصلهٔ زمانی ۵۸ سال از یکدیگر منتشر شده‌اند مورد بررسی قرار دهیم.

ترجمهٔ مجدّد آثار ادبی پدیده‌ای متداول در جهان ترجمه است. همچنین ترجمهٔ مجدّد به‌دلیل کهنه‌ بودن زبان ترجمهٔ قبلی هم امری کاملاً متداول است. وقتی از سن ترجمه‌ای پنجاه یا صد سال می‌گذرد طبیعی است که زبان آن برای نسل جدید کهنه شود. البته در ایران ترجمهٔ مجدّد دلایل متعدّد دیگری نیز دارد ولی در مواردی ترجمهٔ مجدّد واقعاً به‌دلیل کهنگیِ زبانِ ترجمهٔ قبلی صورت می‌گیرد.