کتاب سنت ترجمه در عصر ایلخانان و تیموریان به بررسی ترجمه در این دو دورة تاریخی پرداخته است، زیرا از نظر مؤلفان این دو دوره برخلاف عصر عباسیان، صفویان و قاجار کمتر مورد‌مطالعه قرار‌گرفته‌اند. به‌زعم نویسندگان، دوران ایلخانان و تیموریان که سده‌های هفتم، هشتم و نهم هجری قمری را دربرمی‌گیرد، به‌منزلة قطعات کوچک مفقود‌شده‌ای از موزاییک تاریخ ترجمه در ایران هستند. این کتاب سه فصل دارد. فصل اول به بررسی سنت ترجمه در دوران ایلخانان، فصل دوم به بررسی سنت ترجمه در دورة فَترت یعنی مقطع زمانی بین زوال تدریجی سلسلة ایلخانی و استقرار کامل سلسلة تیموری و فصل سوم به بررسی سنت ترجمه در دوران تیموریان پرداخته است.