کتاب سنت ترجمه در عصر ایلخانان و تیموریان به بررسی ترجمه در این دو دوره تاریخی پرداخته است، زیرا از نظر مؤلفان این دو دوره برخلاف عصر عباسیان، صفویان و قاجار کمتر مورد‌مطالعه قرار‌گرفته‌اند. به‌زعم نویسندگان، دوران ایلخانان و تیموریان که سده‌های هفتم، هشتم و نهم هجری قمری را دربرمی‌گیرد، به‌منزله قطعات کوچک مفقود‌شده‌ای از موزاییک تاریخ ترجمه در ایران هستند. این کتاب سه فصل دارد. فصل اول به بررسی سنت ترجمه در دوران ایلخانان، فصل دوم به بررسی سنت ترجمه در دوره فَترت یعنی مقطع زمانی بین زوال تدریجی سلسله ایلخانی و استقرار کامل سلسله تیموری و فصل سوم به بررسی سنت ترجمه در دوران تیموریان پرداخته است.