پیری در ملک ری همی‌زیست، شهره آفاق در بسیاریِ خواندن و استجابت دعا. روزی از اتفاق به دیدار ترجمانی ناخوش‌قلم رسید. مترجم او را گفت: «دعای خیری بر من کن!» پیر گفت: «خدایا جانش بستان»! گفت: «از بهر خدای این چه دعاست»؟ گفت: «این دعای خیر است تو را و جملۀ خوانندگان تو را».

اى که خواننده را دهی آزار!                        گرم تا کى بماند این بازار؟

به چه کار آیدت ترجمه‌دارى؟                     مردنت به که مردم‌آزاری!

(تأسی به شیخ اجل)