هر رشته از دانش بر اساس اجزای ساختاری خود واژه‌هایی دارد که تعریف و تعیین یافته‌اند و بر این اساس تا جای ممکن راه را بر تعبیری دلخواه می‌بندند. ترم‌ها، یا آنچه در فارسی اصطلاح علمی، یا دانش‌واژه می‌گویند، به همین دلیل در فرهنگ‌هایی جداگانه جای می‌گیرند؛ خاصیت‌شان هم این است که از رشتة علمی خود شناخت به دست می‌دهند و در پیش اهل آن علم– از چشم‌انداز روش‌شناسی- راهکار می‌گذارند. تعریف هم به سهم خود شرط هر آن ادراک احتمالی متقابل است.

حال از خود بپرسیم در مبحث ترجمه، اصطلاح «وفاداری» که از قضا بیشترین بسامد را هم در نظریه‌پردازی‌های این مبحث دارد و از هر دیدگاهی ابزار استدلال قرار می‌گیرد، از کجا به آن راه یافته است و در این عرصه چه نقشی دارد؟ پیش از پرداختن به این پرسش، تصریح می‌کند چون در تعریف و تدقیق این اصطلاح نگاه‌ها بسا متفاوت باشند، این یادداشت هم به سهم خود لحنی جانبدار و جدلی دارد.