پیرمرد و دریا، شاهکار ارنست همینگوی، به قلم مترجمان متعددی به فارسی ترجمه شده است که از این میان می‌توان به ترجمه‌های یحیوی (1331)، احمد سعیدی (بی‌تا)، نازی عظیما (1354)، داریوش شاهین (1356)، نجف دریابندری (1363)، کامران پروانه (1369)، ناصر منظوری (1370)، عباس کرمی‌فر (1370)، محمدتقی فرامرزی (1385)، سودابه آشنا (1385)، محمدحسن نعیمی (1389)، فاطمه اختیار وکالتی (1390)، یونس تاسه (1390)، افشین تمیمی (1390)، کیومرث پارسای (1391)، نسرین صالحی (1393)، حمیدرضا رضایی (1394)، فرزام حبیبی اصفهانی (1394)، مهدی افشار (1394)، مرتضی سعیدی‌تبار (1394)، علی‌اکبر عبداللهی (1394)، محمد و سعید هاشمی (1395) اشاره کرد. پیرمرد و دریا از معدود کتبی است که در ایران بیش از ده بار ترجمه شده است. ولی به راستی دلیل این همه ترجمة مجدد چیست؟ مخصوصاً وقتی ترجمه‌ای از آن به قلم نجف دریابندری منتشر شده که به اعتقاد بسیاری از صاحب‌نظران ختم کلام است و به اصل اثر بسیار نزدیک. شاید پاسخ به این سوال در سبک سهل و ممتنع کتاب باشد. برخی به طمع اینکه سبک کتاب «ساده» است سراغ آن رفته‌اند و برخی به دلیل اینکه سبکش «ممتنع» است خواسته‌اند طبع‌آزمایی کنند.