به عبارت دیگر؛ پیرمرد و دریا

پیرمرد و دریا، شاهکار ارنست همینگوی، به قلم مترجمان متعددی به فارسی ترجمه شده است که ازاین‌میان می‌توان به ترجمه‌های یحیوی (۱۳۳۱)، احمد سعیدی (بی‌تا)، نازی عظیما (۱۳۵۴)، داریوش شاهین (۱۳۵۶)، نجف دریابندری (۱۳۶۳)، کامران پروانه (۱۳۶۹)، ناصر منظوری (۱۳۷۰)، عباس کرمی‌فر (۱۳۷۰)، محمدتقی فرامرزی (۱۳۸۵)، سودابه آشنا (۱۳۸۵)، محمدحسن نعیمی (۱۳۸۹)، فاطمه اختیار وکالتی (۱۳۹۰)، یونس تاسه (۱۳۹۰)، افشین تمیمی (۱۳۹۰)، کیومرث پارسای (۱۳۹۱)، نسرین صالحی (۱۳۹۳)، حمیدرضا رضایی (۱۳۹۴)، فرزام حبیبی اصفهانی (۱۳۹۴)، مهدی افشار (۱۳۹۴)، مرتضی سعیدی‌تبار (۱۳۹۴)، علی‌اکبر عبداللهی (۱۳۹۴)، محمد و سعید هاشمی (۱۳۹۵) اشاره کرد. پیرمرد و دریا از معدود کتبی است که در ایران بیش از ده بار ترجمه شده است. ولی به‌راستی دلیل این همه ترجمهٔ مجدّد چیست؟ مخصوصاً وقتی ترجمه‌ای از آن به قلم نجف دریابندری منتشر شده که به اعتقاد بسیاری از صاحب‌نظران ختم کلام است و به اصل اثر بسیار نزدیک. شاید پاسخ به این سؤال در سبک سهل و ممتنع کتاب باشد. برخی به طمع اینکه سبک کتاب «ساده» است سراغ آن رفته‌اند و برخی به‌دلیل اینکه سبکش «ممتنع» است خواسته‌اند طبع‌آزمایی کنند.


بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *