در شمارة قبل، بر سبیل نمونه، به پاره‌ای از کلاس‌های ترجمة دروس غیرادبی دوران کارشناسی‌مان اشاره کردم و گفتم که چگونه این کلاس‌ها مصداق واقعی مفهوم «میان‌رشته‌ای» بودند. همچنین گفتم که چگونه در سراسر عالم مفهوم جدید و باپرستیژ «میان‌رشته‌ای» به نجات علم و دانشگاه آمده و ما دانشجویان ترجمه در دانشگاه‌های ایران بسیار مفتخریم که آموزش میان‌رشته‌ای قبل از هر رشتة دیگر نصیب رشتة مترجمی شده است. حق هم همین است چون ترجمه ذاتاً رشته‌ای میان‌رشته‌ای است و عجب نیست اگر معلمانی از رشته‌های دیگر مخصوصاً فارغ‌التحصیلان بیکار رشتة آموزش زبان آن را تدریس کنند. قرار بود در این شماره، چند چشمه از شیرین‌کاری‌های اساتید کلاس‌های ترجمة ادبی‌مان را برایتان بنویسم و شما را با شمه‌ای از اوضاع آموزش ترجمة ادبی آشنا کنم تا به رأی‌العین ببینید مترجمان ادبی آینده کشور چگونه آموزش می‌بینند.