در شمارهٔ قبل، بر سبیل نمونه، به پاره‌ای از کلاس‌های ترجمهٔ دروس غیرادبی دوران کارشناسی‌مان اشاره کردم و گفتم که چگونه این کلاس‌ها مصداق واقعی مفهوم «میان‌رشته‌ای» بودند. همچنین گفتم که چگونه در سراسر عالم مفهوم جدید و باپرستیژ «میان‌رشته‌ای» به نجات علم و دانشگاه آمده و ما دانشجویان ترجمه در دانشگاه‌های ایران بسیار مفتخریم که آموزش میان‌رشته‌ای قبل‌از هر رشتهٔ دیگر نصیب رشتهٔ مترجمی شده است. حق هم همین است چون ترجمه ذاتاً رشته‌ای میان‌رشته‌ای است و عجب نیست اگر معلمانی از رشته‌های دیگر مخصوصاً فارغ‌التحصیلان بیکار رشتهٔ آموزش زبان آن را تدریس کنند. قرار بود در این شماره، چند چشمه از شیرین‌کاری‌های اساتید کلاس‌های ترجمهٔ ادبی‌مان را برایتان بنویسم و شما را با شمه‌ای از اوضاع آموزش ترجمهٔ ادبی آشنا کنم تا به رأی‌العین ببینید مترجمان ادبی آینده کشور چگونه آموزش می‌بینند.