روشی نو در ترجمه؛ بدون تفکر، بدون زحمت، بدون خلاقیت
- منتشر شده در 16 مارس 2016 |
در دههٔ ۴۰، یکی از تفریحات ما بچهها چسباندن عکسبرگردان به درودیوار بود. عکسبرگردانها که در واقع شکل بدویتر استیکرهای امروزی بودند تصویرهایی بودند کاغذی که از مغازه میخریدیم و روی هر سطحی که میخواستیم میگذاشتیم، سپس با آبِ دهان کاغذ را خیس میکردیم و با انگشت مالش میدادیم. عکس کمکم بهشکلی جادویی ازرویِ کاغذ به روی سطح مورد نظر منتقل میشد. صفحات کتابهای ما پُر بود از عکسهای رنگی فانتزی با موضوعات مختلف. لذت این کار در چه بود؟ در اینکه لازم نبود نقاش باشی تا روی صفحهٔ کتابت گُلوبلبل نقاشی کنی. با خرید یک کاغذِ ارزان میتوانستی هر شکلی را به هرکجا که میخواهی منتقل کنی.
دیدگاهتان را بنویسید