روزها با خود در جدال بودم که آیا لازم است که بر این متنِ کوتاه مقدمه‌ای بنویسم یا نه؟ ازسویی به نظرم لازم می‌آمد، و ازسوی‌دیگر می‌دانستم (و می‌دانم) که باز کردنِ بابِ اینکه چرا وضعِ ادبیات در میانِ ما ایرانیان چنین است که هست همان و، بستنِ آن نتوانستن همان. آخرش به این قناعت کردم که در تیتر بنویسم: «سخنی با مترجم ادبی ایرانی»، به این امید که خوانندهٔ غیرِ مترجم از خیرِ خواندن این متن بگذرد.