ما که در اینجا گرد آمده ایم صاحب نظریه ای نو و مشترک در زمینه ترجمه ادبی نیستیم و لذا در پی آن نیستیم که حرکتی نو در کار عملی ترجمه ادبی ایجاد کنیم و البته چنین انتظاری هم نمی توان داشت. اندیشه نو به دنبال مباحث گسترده نظری در زمینه فلسفه، ادبیات، ترجمه و به طور کلی علوم مرتبط با زبان به وجود می آید و ما هنوز در آغاز راه هستیم. با این حال، همه ما شاید در این نکته وحدت نظر داشته باشیم که وضعیت ترجمه ادبی در ایران نیازمند بررسی همه جانبه و توجه خاص است. شاید همه ما اذعان داشته باشیم که ترجمه ادبی، به رغم اهمیت زبانی و فرهنگی آن، به خود رها شده و بین چهار رکن اساسی آن یعنی دولت، مترجم، ناشر و محقق ارتباط مفید و فعالی وجود ندارد. ما صدو پنجاه سال سابقه ترجمه ادبی داریم.