ماجرای من و (دل تاریکی)

نخست می خواستم به ترجمه شعر و دشوار بودن و احيانا محال بودن چنین کاری بپردازم. راستش چند صفحه ای هم نوشتم، اما هر چه جلوتر رفتم نکته دیگری سر بر کرد و هر چه تلاش کردم نتوانستم مطلب را جمع و جور کنم و به نتیجه گیری مطلوب و معقولی برسانم. در همین احوال، بار دیگر به سراغ مقاله ارجمند ساخت گفتمانی و متنی رباعیات خیام و منظومه انگلیسی فیتزجرالد (مترجم، سال دوم، شماره چهارم، زمستان ۷۱) نوشته استادم دکتر یارمحمدی رفتم و دیدم با چنین بررسی عالمانهای دیگر جایی برای اظهار نظر شاگرد کوچک ایشان نمی ماند. به همین سبب واگشتم و اصلح این دانستم به تجربه های خودم در کار ترجمه بپردازم. برای این منظور دل تاریکی را برگزیدم که به گمان خودم پخته ترین ترجمه من تا يومنا هذاست. سبب هم اینکه پیش از ترجمه دست کم هفت بار آن را درس داده بودم و با جملگی زیر و بم ها و ساز و نواهای این اثر شگفت آشنا شده بودم. هفت سال پیش از ترجمه هم مقاله ای با عنوان کشف حقیقت در عمق تاریکی (نشر دانش، سال هفتم، شماره اول، آذر و دی ۶۵) در بررسی و تحلیل دل تاریکی نوشته بودم و در پایان به ترجمه سال ۵۲ این اثر ایرادهای اساسی – و البته اعتراف می کنم، قدری تند – وارد کرده بودم و همین به واکنش ها و رنجش هایی دامن زد. بنابراین شرح شمه ای از آن ماجرا گریزناپذیر است.


بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *