مقدمه
این گفتار ادامه مقاله ای است که با انگیزه یافتن پاسخ برای پدیده ترجمه های مکرر به نگارش در آمد و در نخستین همایش بررسی مسائل ترجمه ادبی (مشهد ۱۳۷۸) ارائه گردید . ما در آن مقاله به بررسی عوامل فرامتنی (extratextual factors) که به بروز پدیده ترجمه های مکرر می انجامد پرداختیم و از هفت عامل نام بردیم. این مقاله بر محور بحث عوامل درون متنی (Intratextual factors) تدوین شده است و در واقع، مبین مواضع اصولی و نگرشهای متفاوتی است که ممکن است مترجمان آثار ادبی برگزینند و هر یک از آنان با تمسک به موضع و نگرش خاصی بر آن شود که بر گردان دیگری از متن اصلی ارائه دهد. این مقاله به ما فرصتی می دهد تا از برخی عوامل که ترجمه متن اصلی را در زبان مقصد قرین موفقیت یا ناکامی می سازد (و لاجرم عذرخواه ترجمه های مکرر ) سخن به میان بیاوریم. در اینجا بحث ما عمدتا در مورد مترجمان صاحب صلاحیتی است که برای ترجمه دو باره رمان با داستان دلایلی دارند و در توجیه کارشان با ابزار و نظریه و منطق وارد عرصه هنر نمایی می شوند. ترجمه دو باره متن اصلی ممکن است بنا به هر یک از دلایل زیرین صورت گرفته باشد