به نظر می رسد عنوانهای متشکل از دو نام با واو ربط در میان آنها در فارسی گمراه کننده باشد. مثلا اگر عنوان کتاب یا مقاله ای بیکاری و مهاجرت باشد، ممکن است این تلقی را ایجاد کند که نویسنده باید تصویر کاملی از بیکاری یا، برعکس، از مهاجرت با آمار و ارقام دقیق عرضه کرده باشد، حال آنکه چنین نیست. در این گونه عنوانها منظور نه تنها ارائه تصویری کامل از دو بعد مسئله نیست، بلکه در بسیاری موارد اصولا قرار نیست که نویسنده هر دو وجه قضیه را یکسان بحث کند. در این موارد، غالبا یک مسئله خاص از جنبهای خاص مطرح می شود یا به سخن دیگر، از زاویه ای مشخص به آن نگریسته میشود. تصور من از نقد دکتر یارمحمدی این است که برداشت ایشان از عنوان کتاب من گفتمان و ترجمه این بوده که نویسنده می بایست مبحث گفتمان را تمام و کمال مطرح می کرده است و در نتیجه ایرادهایی که گرفته اند، ضمن درست بودن، ربطی به منظور نویسنده در کتاب مذکور ندارد. به نظر نگارنده، اگر بخواهیم تنها یک ایراد از میان ایرادهای موجود در نقدهای نوشته شده به قلم نویسندگان ایرانی بیرون بکشیم، همانا نقد اثر بدون در نظر داشتن هدف صاحب اثر، و غالبا بر مبنای هدف موجود در ذهن خود منتقد است