در این مقاله برآنیم تا روش پیشنهادی گارسس (۱۹۹۴:Garces) برای ارزیابی ترجمه را به مثابه روشی عینی برای نقد ترجمه بخصوص ترجمه ادبی معرفی کنیم. در تبیین این روش مثالهایی از زبان فارسی و آرایی از دیگر صاحب نظران بخصوص نیومارک نقل خواهیم کرد.
گارس برای مقایسه شباهتهای میان متن مبدأ و ترجمه چهار سطح پیشنهاد میکند که این سطوح به گفته او گاه با هم تداخل پیدا می کنند. این سطوح عبارتند از: سطح معنایی – لغوی؛ سطح نحوی۔ صرفی؛ سطح گفتمانی – نقشی و سطح سبکی – مقصود شناختی. اینک به ذکر اجزاء این سطوح و شرح و تعریف آنها می پردازیم