هر زبان ساختمان نحوی و معنایی مخصوص به خود دارد. در نتیجه یک پیام واحد در دو زبان همیشه در قالبی مشابه بيان نمی شود. مترجمان برای انتقال پیام از زبانی به زبان دیگر، روشهای مختلفی به کار می برند. در شماره های ۳ و ۴ مترجم به برخی از این روشها اشاره کرده ایم. یکی از این روشها، روش تغییر صورت است. مترجم وقتی به این روش متوسل می شود که نمی تواند قالب پیام را عینا در ترجمه بازسازی کند، پس پیام را در قالب یا صورت دستوری متفاوتی بیان می کند. برای مثال، برای آنکه مترجم پیامی را به فارسی روان بنویسد، گاه مجبور است اسم جمع را به اسم مفرد، قید را به صفت، معلوم را به مجهول و یا گروه (phrase) را به بند (clause) تبدیل کند. در این مقاله از یک نوع تغییر صورت که گاه در ترجمه از انگلیسی به فارسی ضرورت می یابد سخن میگوییم و آن تغییر نقش دستوري فاعل است. نخست لازم است توضیحی در باره نقش دستوری بدهیم.