ماهیت ترجمه به گونه ای است که در مواردی لازم است علاوه بر ترجمه متن توضیحات دیگری برای انتقال درست پیام مؤلف داده شود. این توضیحات و اطلاعات طبعا در بدنه اصلی ترجمه جایی ندارد و باید آنها را در جای دیگر مثلا در حاشیه و پایین صفحه آورد. فراهم آوردن اطلاعات در پانویس قواعد و روش هایی دارد و معمولا مطالب خاصی در این بخش می آید. مترجمانی هستند که در مواردی اطلاعات غیر ضروری در پانویس می آورند. از طرف دیگر مترجمانی نیز در آنجا که ضروری است بنابر دلایلی از دادن توضیحات دریغ می ورزند. در این تحقیق ابتدا کتاب های مختلف داستانی و غیر داستانی بررسی شده و نمونه هایی از پانویس های آن ها استخراج شده است؛ در کنار این بررسی از منابع نظری مربوط مانند شیوه نامه ها و کتاب های آیین نگارش استفاده شده است. پس از گرد آوری اطلاعات و نمونه ها، آنها را تحلیل کرده و به صورت زیر ارائه داده ایم. در نوشته حاضر پس از توضیح درباره پانویس و روش علمی استفاده از آن و انواع مختلف آن، ماهیت اطلاعاتی را که در پانویس عرضه می شود همراه با مثال هایی بیان کرده ایم.