تفسیر قرآن اصولی مدوّن و نامدوّن دارد. فی‌المثل یکی از اصول مدوّن آن علم به زبان عربی و صرف و نحو و مفردات و ترکیبات لغات قرآن است. یا به قول زمخشری در علم معانی و بیان، از علوم بلاغی، برای مفسر قرآن لازم است. در اینجا وارد تفصیل قواعد تفسیر نمی‌شویم و فقط به همین اکتفا می‌کنیم که یکی از اصول و ارکان تفسیر قرآن کریم که بسیاری از مفسران به آن اشاره کرده‌اند و بسیاری دیگر نیز بدون اشارهٔ صریح به آن، آن اصل را رعایت و آن روش را در تفسیر خود از قرآن کریم استخدام کرده‌اند، اهتمام به حل مشکلات قرآنی به مدد خود قرآن است. در این زمینه عبارت معروفی هست که: القرآن یفسّر بعضه بعضاً (یا: انّ القرآن …) یعنی بخش‌هایی از قرآن، روشنگر بخش‌های دیگر است.