آقای براتی، لطفاً کمی از خودتان بگویید. زبان انگلیسی را چگونه یاد گرفتید؟ چطور شد که به ترجمه روی آوردید؟

عبدالعلی (مجید) براتی هستم. زبان انگلیسی را بین سال‌های 1353 تا 1356 در زندان قصر فرا گرفتم. حضور اساتید برجسته در زندان فرصت مغتنمی برایم فراهم آورد تا به مطالعة ادبیات و متون اجتماعی و تاریخی به زبان انگلیسی بپردازم و پرسش‌های خود را از دوستان عزیز هم‌بند که همیشه در دسترس بودند بپرسم. بسیاری از آثار چارلز دیکنز، همینگوی، جک لندن و بسیاری از متون تاریخی مانند نبرد من آدولف هیتلر و تاریخ جنگ جهانی دوم را در آنجا مطالعه کردم. وقت زیادی در اختیار داشتیم و خبرگان اهل علم و ادب در دسترس و همیار. با ترجمه‌های بزرگانی چون محمد قاضی، به‌آذین، شجاع‌الدین شفا آشنا شدم و بهره بسیار گرفتم. برخی متون کلاسیک مانند دیوان حافظ و سعدی و مولانا و شاهنامه فردوسی را جمعی مطالعه می‌کردیم و از محضر اساتید و ادیبان بهره بسیار می‌گرفتیم. در سال 1356 کتاب پژوهشی چند دربارة هندوستان را ترجمه کردم و انتشارات گوتنبرگ آن را به چاپ رساند. پس از انقلاب در دانشگاه آزاد در رشتة مترجمی زبان انگلیسی لیسانس گرفتم و در همان ایام مجموعه‌های دو زبانه‌ای از سخنان بزرگان ترجمه کردم، از جمله دل به رویاها سپار، صدای سخن عشق، آفتاب در سایه، بشنو از این خموش که با استقبال جوانان روبه‌رو شد. از دیگر کارهایم ترجمة مجموعه داستان کوتاهی از ناتانیل هاثورن به نام یاقوت ثمین بود. جهت ادامه تحصیل در مقطع دکترا در دانشگاه بمبئی ثبت‌نام کردم ولی متأسفانه به دلیل مشکلات کاری نتوانستم کار را به پایان برسانم. من مدیر چارترینگ کشتیرانی هستم و لذا درآمد زندگی من از این راه تأمین می‌شود. در کنار شغل اصلی‌ام به کار ترجمه نیز می‌پردازم.