مقالۀ حاضر به اجمال مروری خواهد داشت بر آراء ماریا تیموژکو در باب بسط حوزۀ مطالعات ترجمه و مشخصاً در زمینه های ضرورت بین المللی سازی مطالعات ترجمه، مقابله با وضعیت اروپامحوری، هم افزاییِ رویکردهای نظری و روش شناختیِ مختلف، تلفیق روش های خُرد و کلان، پرهیز از یک جانبه گرایی در مطالعات ترجمه و نیاز به آشنایی با تاریخ ترجمه و تاریخ نظریۀ ترجمه سخن خواهد گفت. مقاله همچنین سرمنشأ آراء فوق را در پیشینۀ مطالعات پسااستعماریِ تیموژکو در ادبیات ایرلندی ردیابی می کند.