ما مترجمان محال است یک روز کاری را بگذرانیم و از یاد داوود موسایی غافل بمانیم. داوود، همه می‌دانیم، مردی است خوش‌خلق و لطیف‌طبع، با محبت و صفایی دور از دورنگی، اما این یادکردِ همارۀ مترجمان ربطی به این خصائل نیکو ندارد. علتش را عرض می‌کنم: همین حالا که این کلمات را می‌نویسم نگاهی به کتاب‌های روی این میز و قفسۀ سمت چپ خودم می‌اندازم و می‌بینم هرجا نگاه می‌کنم نشان فرهنگ معاصر به چشم می‌آید. از فرهنگ هزاره بگیر تا فرهنگ توصیفی اصطلاحات پول و بانکداری، تا فرهنگ فارسی اعلام و … قدیمی‌ترین فرهنگی که از فرهنگ معاصر دارم فرهنگ دوجلدی حییم است که در ۱۳۶۴ منتشر شده. اما فرهنگ حییم تاریخی بس کهن‌تر از این دارد. در دهۀ ۱۳۴۰هرخانه‌ای که دانش‌آموزی دبیرستانی یا دانشجویی داشت، یک جلد فرهنگ حییم از واجباتش بود. در زبان انگلیسی فرهنگ حییم یگانه یاور کسانی بود که با زبان خارجی سر و کار داشتند. در زبان فرانسه هم اگر خطا نکنم فرهنگی داشتیم که زنده‌یاد سعید نفیسی تألیف کرده بود.