دههٔ شصت خورشیدی دههٔ غریبی بود: دهه‌ای بود که انگار کل تاریخ این سرزمین را در آن چپانده بودند و بعد کش آورده بودند، دهه‌ای بود که هنوز از بهت انقلاب و وقایع انقلابی سرمان را بالا نگرفته بودیم که کابوس جنگ بر سرمان فرود آمد، دهه‌ای بود که یأس و ترس و خون با هم درآمیخته بود. اما در این آشفته‌بازار غریب دل‌ها هنوز پر امید می‌تپید. هنوز آرمان‌گرایانی پیدا می‌شدند که شعلهٔ آرزو در دل‌هایشان می‌سوخت و حاضر بودند خود را به آب‌ و آتش بزنند.